Van Tulsa naar Amarillo

Vanmorgen vroeg wakker geworden in Tulsa, Oklahoma.

De camping waar wij stonden had een grote rodeo arena.
Je kunt het vergelijken met De Molenheide in Schijndel maar dan op z'n Amerikaans.
De eigenaar was een erg vriendelijke ouwe cowboy die ons van alles vertelde wat er allemaal op die ranch georganiseerd werd.
Van bullrides tot rodeo en motorcross en hij had er ook nog een kartbaan liggen.
Vol passie kon hij over de mooie dingen vertellen die zijn ranch rijk was. Mooi was dat.
Hij vond het jammer dat wij maar één nachtje bij hun logeerde want net nu waren er geen activiteiten. Wanneer komen jullie een keer terug, vroeg hij.
Tja, ik moet zeggen dat Oklahoma mijn hart gestolen heeft hoor. Wat een verschil in alles met de vorige twee staten (Illinois en Missouri).
In Illinois en Missouri wonen veel mensen die moeten overleven, veel armoede dus en in Oklahoma leven de mensen om te leven.
Uhm misschien te makkelijk beredeneerd maar komt er na lang over te hebben nagedacht toch wel een beetje op neer.

Het leven is niet ene gröte röze wolluk, en dat is nou net wat ik de kids met deze reis wil leren. De verschillende culturen, gewoontes en gebruiken.

In Oklahoma staat alles in groei en bloei en ziet er alles zo georganiseerd en netjes uit. Persoonlijk houd ik daar wel van. Grote steden trekken mij niet zo.
Als we Oklahoma verlaten en Texas binnenrijden zie je dat ook meteen aan de omgeving. Alles is dor en droog. De mensen en de huizen blijven wel zo goed als gelijk.

We overnachten in Amarillo, Texas.
Door het weer (waaide erg hard) blijft iedereen ook op deze camping in zijn camper. Jammer wel want zo heb je maar weinig contact met andere mensen.
Ben altijd zo nieuwsgierig naar andere mensen en hun verhalen.